Widzisz tę cudowną polane ? Proszę padaj mi swą rękę byśmy mogli razempobiec ku górze. Tam gdzieś wysoko, będzie już czekał na nas stół zielony uroczyście przystrojony. Będzie flakon pełen kwiatów i koszyk z garstką niebiańskiego smaku. Będą także nasze ramiona i czułe od serca oczu spojrzenia.
W połowie drogi, przystaniemy przy tym smutnym drzewie, by go razem naszymi dłońmi otulić. Niech ta cudownie płynąca moc z naszych serc, ogrzeje go i da mu nadzieje. Jednak nie pozostaniemy z nim zbyt długo.
Wraz z wiejącym wiatrem, pobiegniemy dalej, by jak najszybciej być już przytulonym razem.
No comments:
Post a Comment